Momir Dragićević predložio podizanje spomenika Stanislavu Biničkom, stiže podrška kulturnih i javnih radnika

Poznati pesnik i član Gradskog veća za kulturu Kruševca Momir Dragićević predložio je da se, povodom 150 godina od rođenja velikom srpskom kompozitoru Stanislavu Biničkom (1872), podigne spomenik u Kruševcu. Predlog su podržali Kruševačko pozorište, i Udruženje Kruševljana u Beogradu, kao i mnogobrojni umetnici, kulturni poslenici i drugi javni radnici.

Da podsetimo, Dragićević je bio i pokretač kulturne manifestacije “Dani Stanislava Biničkog”, koja se svake godine održava u Jasici, uoči 27. jula, dana njegovog rođenja, a prva je održana 2003. godine. Osnovna škola u ovom selu  nosi ime velikog umetnika, a realizacija ove ideje bi zaokružila počasti koje je on odavno zaslužio od strane grada Kruševca.

-Podizanjem spomenika mi bismo Stanislava Biničkog konačno vratili na obale njegovog detinjstva, da ponovo čuje šum moravskih brzaka i virova koji je zapisivao za života u notnim harmonijama. Na valovima novih ideja nagoveštavamo “novo doba“ zaboravljene i potisnute tradicije i ponovo uspostavljamo prekinutu vezu sa znamenitim i talentovanim precima. Darovi naših predaka se ponovo vraćaju onima kojima i pripadaju – narodu – ističe inicijator Momir Dragićević.

Stanislav Binički je rođen 27. jula 1872.godine u Jasici. Prva muzička znanja stekao je od Stevana Mokranjca i Josifa Marinkovića, pevajući u horu “Obilić”. Za vreme studija na Filozofskom fakultetu u Beogradu osnovao je Akademsko muzičko društvo. U Minhenu je između 1895. i 1899. godine studirao kompoziciju i solo pevanje. Po završetku studija vratio se u Beograd, postao je vojni kapelnik i osnivač prvog Simfonijskog i Beogradskog vojnog orkestra, a 1904. i Muzike kraljeve garde kojom je dirigovao do 1920. Zajedno sa Mokranjcem i K. Manojlovićem osnovao je Srpsku muzičku školu (danas Muzička škola „Mokranjac“). Bio je horovođa mnogih pevačkih društava i dirigent Narodnog pozorišta, gde je i 1920. godine osnovao Operu, čiji je bio prvi dirigent i direktor.

Njegovo najpoznatije delo je opera u jednom činu “Na uranku”, iz 1903, na tekst Branislava Nušića, koja se smatra prvom srpskom operom sa elementima narodne muzike. Autor je većeg broja kompozicija za vojne duvačke orkestre: uvertire “Iz mog zavičaja”, ciklusa narodnih pesama u obradi, vojnih marševa  i drugih brojnih dela. Najslavniji srpski marš – “Marš na Drinu” posvetio je pukovniku Stojanoviću, koji je poginuo u Kolubarskoj bici.

Stanislav Binički je bio uvažena ličnost u Srbiji. Krajem tridesetih godina 20. veka pozvan je da prvi put čuje novopostavljena zvona na novoj, upravo završenoj crkvi Svetog Aleksandra Nevskog na Dorćolu u Beogradu. Prema zapisu u crkvenom letopisu Binički je, u oduševljenju uzviknuo: „Eto konačno i Beograd dobi prava crkvena zvona“.

Inicijativa za podizanje spomenika Stanislavu Biničkom prosleđena je gradonačelnici Kruševca Jasmini Palurović i Gradskom veću na dalji postupak i odlučivanje.

Ž. Milenković