Da li znate zašto Bivoljčane nazivaju Simitarima?

Često možemo čuti kako stanovnike Bivolja sugrađani nazivaju Simitarima. Začetak ovog nadimka treba tražiti u 19. veku, u vreme kada se pravila specijalna vrsta peciva, takozvani simit, koji su deca najčešće nosila u školu. Priču o tome zabeležio je Blagoje M. Tomić u knjizi „Bivolje i Bivoljčani”.

Veruje se da se to dogodilo 1833. godine, nakon oslobođenja od Turaka, kada Bivolje nije imalo svoju školu, već su deca morala da idu u kruševačke. Zbog celodnevne nastave, đaci su sa sobom nosili užinu.

Kruševačka deca videla su da oni, umesto hleba, jedu pecivo u obliku veknice, koja se zvala simit. Javila se zajedljivost, te su kruševački školarci počeli sa zadirkivanjem i zadevanjem, pa su svoje vršnjake iz Bivolja nazvali „simitari”. Nadimak se postepeno proširio i na odrasle.

Naime, simit je tada predstavljao pravu poslasticu, jer je zbog premaza na gornjoj korici bio sladunjav. Bio je skup i svojoj deci su mogli da ga priušte samo bogati ljudi poput onih koji su živeli u Bivolju.

Bivoljski đaci nisu želeli da ostanu dužni te su, uzvrativši istom merom, mlade Kruševljane nazvali „crevari”.

Visoka cena simita nije predstavljala problem, pa su ih konzumirali i stariji Bivoljčani. Vraćajući se iz grada, mlekadžije su često kupovale simite i stavljali ih u prazne kante od mleka kako drugi ne bi videli.

Tada je i nastala šaljiva izreka:

„Nane, nane, kupi simiče pa gu turi u kantiče, da ne vidu crevari i vikaju da smo simitari.”

Nakon Drugog svetskog rata, simit je prestao da se proizvodi, ali se ovaj nadimak još uvek može čuti.

J. Aksentijević