Sa okruglog stola o delu Radomira Andrića: Jedinstvena pojava u srpskoj književnosti  

Književno delo savremenika Radomira Andrića, značajnog srpskog pesnika, čiji su gimnazijski dani i stvaralačko stasavanje vezani za Kruševac, okupilo je u ovdašnjoj Narodnoj biblioteci predstavnike književne kritike i pisane reči.

Rečima da je sa Radomirom Andrićem čitav vek prijatelj „pola ja njemu, pola on meni“ akademik Miro Vuksanović, upravnik Biblioteke SANU, počeo je prilog posvećen, kako je kazao „zlatiborskom dečaku, užičkom đačiću, kruševačkom gimnazijalcu“:

–Pratim njegov pesnički put od prve knjige „Sunce u vodenici“, do danas. On je jedinstvena pojava u srpskoj književnosti, ne samo jer je došao da studira kao jedini pesnik koji je od pisaca koji su osnovali svoj klub, Bagdala, dobio stipendiju da studira književnost već po tome kako je posle u svojim knjigama razvijao motive. Povezivao je tradicionalno, ono što je mit, što je temelj naše kulture i našeg identiteta, saopštavajući to pristupačno, jednostavnim i naizgled jasnim rečima, ali sa dosta simbolike, metaforičnosti. Prodro je u onaj prostor u kome se nalaze retki savremeni pesnici.

Akademik Vuksanović je, govoreći o pesmi „Na očnom kapku“, posvećenoj književnom kritičaru i svojevremeno Andrićevom profesoru, Kruševljaninu Milošu Petroviću, objasnio da ona, iako ima šest stihova, te bi neveštom čitaocu izgleda kao pesmuljak, nastao bez napora, u svakoj reči nosi višeznačnost, a satkana je od imenica i prideva, bez ijednog glagola.

–Posvećena je pesnikovom profesoru, književnom kritičaru i svestranom delatniku, čoveku koji je i danas aktivan sa 93 godine, koji u dva veka radoznalo i pronicljivo čita i tumači i objavljuje književne kritike i druge radove, koji se pita, čija se sluša – kazao je Vuksanović čije je izlaganje o Andriću usledilo upravo nakon obraćanja Miloša Petrovića.

A Petrović je, podsećajući na to šta su brojni književni kritičari napisali o delu Radomira Andrića, naveo da ga je kritika dočekivala kao pesnika izvanredne imaginacije, koji žudi i traga za novom slikom i novim iskazom, pesnika razvijenog unutarnjeg života, onoga čiji je osnovni kvalitet poezije, osim u neposrednosti doživljaja, u jeziku, od kojeg je stvarao svoj osobeni idiom, blizak svežem, narodnom govoru.

Okrugli sto o Andrićevom stvaralaštvu u gradu njegove mladosti, u koji je dolazak za njega uvek emotivan i poseban, značio je i susret sa prijateljima iz Književnog kluba Bagdala, za koje je suštinski vezan duže od pola veka.

–Govori se o onom delu moga života koji se pretvorio u neke knjige, to su pisani  prilozi koji će izaći u zborniku. Ovaj posao je takav da traje stalno, svakodnevno, dovoljno je da čovek svakog dana zapiše makar jednu misao, ne gajim iluziju da je to nešto najbolje, ali je sigurno jedan trag o o nečemu što čini moju samosvojnost – rekao je Radomir Andrić.

„Bagdalcima“ i kruševačkoj Narodnoj biblioteci se zahvalio na organizovanju okruglog stola „u ovo nevreme u kome takođe moramo da stvaramo i da se viđamo, uprkos svemu“.

–Na taj način ćemo da nadrastamo i ovo nesretno vreme – poručio je on.

Na okruglom stolu su o književnom delu Andrića, jednog od najzastupljenijih pisaca u kolekciji zavičajnog odeljenja ovdašnje Narodne biblioteke, govorili su i književni kritičar Miloš Šetrović, prof. dr. Danica Andrejević, dr Mićo Cvijetić, prof. dr Predrag Jašović, mr Slavica Jovanović i književnici Ljubiša Đidić, Veroljub Vukašinović, Veselin Mišnić i Vidak Maslarović.

J.B.