Otvorena izložba slika „Zlatni presek“ Mome Kapora

U prepunom Legatu Milića od Mačve sinoć je otvorena izložba slika i crteža Mome Kapora „Zlatni presek“, koja kroz slike i crteže osvetljava delo jednog od najvećih srpskih umetnika – Momčila Mome Kapora. Ljubitelji umetnosti bili su u prilici da pogledaju slike i crteže slavnog srpskog slikara i pisca, na kojima dominira linija – bilo da je reč o ulju, pastelu, peru ili olovci, uključujući i dela koja do sada nisu prikazana domaćoj publici

Izložbu je otvorio gradonačelnik Kruševca Ivan Manojlović.

Momo Kapor je jedan od najuspešnijih srpskih umetnika koji je umeo da nađe onu savršenu meru između humora i tuge, kao i između književnosti i slikarstva. Ovom izložbom čuvamo sećanje na Momu Kapora – rekao je gradonačelnik i zahvalio supruzi Mome Kapora Ljiljani na pomoći prilikom realizacije ove izložbe.

Na otvaranju izložbe prisutnima se obratila direktorka Kulturnog centra Kruševac Marija Cvetković.

U organizaciji Zadužbine „Momčilo Momo Kapor“ i Kulturnog centra Kruševac od večeras narednih mesec dana imamo priliku da pogledamo izložbu Mome Kapora „Zlatni presek“. Izložba predstavlja retrospektivni prikaz Kaporovog likovnog stvaralaštva – tridesetak radova rađenih u ulju i pastelu, akvarela i crteža. Čast nam je što po drugi put u našem hramu kulture Legatu Milića od Mačve možemo da učestvujemo u očuvanju lika i dela barda srpske kulture Mome Kapora.

O umetničkom stvaralaštvu Mome Kapora govorila je njegova supruga Ljiljana.

Poput grčkog kralja Mide koji je sve što pogleda pretvarao u zlato, Momo Kapor je sve što je naslikao pretvarao u lepotu. Momine slike nam poklanjaju jedan iščezli, skoro zaboravljeni svet pun nostalgije, ljubavi i lepote. Iz njegovog bogatog likovnog opusa izdvajaju se ona dela čije se vrednosti temelje na vrlinama i odlikama izvanrednog crtača. Zbog toga posebno mesto u njegovom delu zauzimaju portreti Desanke Maksimović, Duška Radovića, Branka Ćopića, Patrijarha Pavla, Svetog Save, Svetog Vasilija Ostroškog…

Justin Popović je rekao: „Duši ljudskoj treba pristupiti golubijim nožicama“. Momo Kapor upravo to čini na svojim crtežima, na kojima posmatrač osetljivog duhovnog i duševnog sastava čita i oseća vektor njegove crtačke osetljivosti. Crtež je za njega bio način da živi u samom sebi, ispovest unutrašnjeg vida.

U kulturno – umetničkom delu programa nastupile su Dunja Nikolić i Jovana Milanović iz Muzičke škole „Stevan Hristić“.

Biografija

Momo Kapor rođen je 1937. godine u Sarajevu kao jedino dete Bojane Kapor (devojačko Velimirović) i Gojka Kapora.

Jedan tragičan događaj zauvek je obeležio rane godine, ali i čitav život Mome Kapora. Za veme nemačkog bombardovanja Sarajeva, 13. aprila 1941. godine, na kuću u koju su se skonili Momina majka, baka i još četrdesetak ljudi pala je bomba, a četvorogodišnji Momo je jedini preživeo zahvaljujući tome što ga je majka pokrila sopstvenim telom, ostavši na mestu mrtva.

Tako je na samom početku života Momčilo ostao bez dvadesetosmogodišnje majke, ali i bez oca, koji je zarobljen na početku rata kao rezervni oficir kraljevske vojske i interniran u logor u Nirnbergu, odakle će izaći tek nakon kapitulacije Nemačke.

Svoje najranije detinjstvo provodi u Sarajevu, kod bakine sestre Janje Baroš, a u Beograd prelazi godinu dana po završetku rata, sa svojim ocem.

U septembru 1955. godine upisuje se na Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu, gde diplomira 1961. godine, u klasi profesora Nedeljka Gvozdenovića.

Momo Kapor, još kao gimnazijalac Treće beogradske gimnazije a zatim i kao student, počinje saradnju sa nekoliko časopisa u kojima objavljuje likovne kritike. Nešto kasnije počinje da piše putopise, feljtone i priče koje objavljuje u Vidicima, Politici, Oslobođenju, Ninu, Mladosti i Književnim novinama. Tada nastaju i njegove prve radio drame koje šalje na konkurse, često pod pseudonimom.

Momo Kapor je autor preko četrdeset knjiga. Osim romana i priča pisao je drame, putopise, esejističku prozu i bavio se ilustracijom. Njegove knjige su prevedene na mnoge strane jezike.

Tokom života potvrdio je svoje pripadanje srpskom književnom korpusu i bio je dragocen hroničar zbivanja, često nesrećnih, koja su pratila njegov narod.

Paralelno sa književnim radom bavio se i slikarstvom, a u isto vreme je i ilustrovao gotovo sve svoje knjige. Imao je samostalne izložbe u Srbiji, SAD, Italiji, Švajcarskoj, Venecueli, Nemačkoj i Velikoj Britaniji.

Umro je 2010. godine u Beogradu.

Ognjen Milićević