U Umetničkoj galeriji otvorena izložba Dobrice Maksimovića

Sinoć je u kruševačkoj Umetničkoj galeriji, u prisustvu velikog broja prijatelja, kolega i poklonika, svečano otvorena velika retrospektivna izložba jednog od najvećih srpskih hiperrealista i čoveka koji je čitav svoj stvaralački vek proveo u samom srcu ovog grada – Dobrici Maksimoviću. Postavka traje do 6. marta.

Delovanje Dobrice Maksimovića na polju umetnosti dugo skoro pet decenija, upravo potvrđuje pripadnost i odanost rodnom podneblju, ukazuje i na neobičan slikarski dar koji se razvijao samostalno u specifičnim okolnostima sa iskrenom željom i potrebom za umetničkim izražavanjem.

Izložbu je, na simboličan način pred Dobričinom čuvenom slikom „Tragovi“, otvorila njegova kći Ljubica, dok je slovo o autoru i njegovom delu sa prisutnima podelila istoričarka umetnosti Biljana Grković, koja je i autor inspirativnog kataloga koji prati postavku. Prenosimo vam delove njenog obraćanja:
„Delovanje Dobrivoja Dobrice Maksimovića na polju umetnosti dugo skoro pet decenija, razvijalo se u specifičnim okolnostima.

Nastajalo je samostalno, kroz jedan uporan rad sa iskrenom željom i potrebom za umetničkim izražavanjem. Neobično radoznalog i otvorenog duha za savladavanjem slikarske veštine i likovnog jezika klasične slike, ostvarene kroz strpljiv i posvećen rad.

Naslov teksta – Balada o vremenu … na neki način sažima delovanje Dobrice Maksimovića. Zašto balada… jer je i sam često davao naslove slikama balada o … ali, pre svega, upućuje na jednostavan jezik kojim ostvaruje sliku između simbola i metafore, a istovremeno, ukazuje i na vreme – na lične životne okolnosti ali i na opšte okolnosti vremena u kome radi i stvara.

Sticajem životnih okolnosti, pored drugačijih želja, upisuje i završava Veterinarski fakultet.. no uporedo sa uspešnom karijerom, nalazi vreme da uči i napreduje na likovnom planu, pre svega na usvajanju veština klasičnog slikarstva, sa budnim okom za savremenike, pre svega, bliske njegovom poimanju umetnosti. Sve okolnosti u kojima radi kao doktor veterine, na različitim pozicijama i na različitim mestima, bile su inspirativne za stalno beleženje i opisivanje ljudi, događaja, predela… I primorski predeo, ali i moravske obale svakako su imale presudan uticaj da od početka 80ih u opusu preovlada motiv kamena i peska. Na početku svedene palete, kasnije jače obojenosti, otkrivaju, u osnovi, sklonost ka detalju, perfekciji, strpljenju kojim se uputio i u sam čin slikanja, i bez obzira na slikarske uticaje, glavne pouke, doprineli su da se razvije i njegova sklonost ka hiperrealizmu ili foto realizmu.

Ta potreba za stvaranjem dovodi i do napuštanja karijere, struke, i do potpunog posvećivanja slikarstvu i profesionalno, kao istinskom pozivu, od 1990. godine, period obojen marljivim, produktivnim radom, aktivnim izlaganjem. Slike koje nastaju kao elementi realnosti, nisu realni prizori… elementi koji se pojavljuju, pored kamena kao dominantnog motiva, deo su i opštih okolnosti, što ga dovodi i do uključivanja u neke izložbe sa nekakvim nacionalnim predznacima, izložbe koje su bile odraz 90-ih, ali su za Dobricu Maksimovića bile odlična prilika za upoređivanje, saznavanje, na kraju i odeđivanje sopstvenog mesta u svetu foto realizma.

Raspričanost i naracija ipak njemu nisu imanentni, a pored težnje za slikom kao savršenim estetitizovanim predmetom, otkriva se i jedan prostor između simbola i metafore sa blagom, dobroćudnom ironijom, svojstvenom podneblju sa koga je ponikao.

Slike kao predstave o prostoru i vremenu u kome stvara, prolaznosti i trajanju, svedoče i o vezanosti za prirodu, doživljaj sadašnjosti ili sećanja.

Na izvestan način pojam vremena i prolaznosti amblematski izdvaja sliku „Tragovi“ iz 2001. godine. Sa velikim kamenom koji skoro zauzima čitavu površinu platna, na kome su urezani crtež Vitruvijevog čoveka – ilustracija zlatnog preseka Leonarda da Vinčija i Ključ života – staroegipatski simbol besmrtnosti, ovaj prikaz kao da sažima slikarsku veštinu obojenu neobičnim strpljenjem i strašću za slikarstvom.“

Retrospektivna izložba Dobrice Maksimovića pripada nizu izložbi u programu Umetničke galerije koje se odnose na stvaralaštvo kruševačkih umetnika, autora čiji je život i rad vezan za ovo podneblje.

Jednako se to odnosi na praćenje stvaralaštva od najmlađih autora… upravo je prethodna izložba predstavila mladog kruševačkog vajara, pa sve do jednog sagledavanja, tumačenja, zaokruženih opusa kao na ovoj izložbi. Posle dugogodišnjeg odsustva retrospektivnih izožbi nadamo se, upravo ovom, da se vraća njihov status i da ćemo skorije biti u prilici da prisustvujemo predstavimo još nekih značajnih autora – čija je stvaralaštva neophodno istražiti, sagledati, i učiniti dostupnim javnosti.

Dobrica Maksimović rođen je u selu Stragare kod Trstenika, 20. februara 1942. godine. Nakon Gimnazije završava Veterinarski fakultet u Beogradu. Iako je u svojoj profesiji ostvarivao zapažene rezultate, crtanje i slikanje ga je privlačilo od detinjstva, tako da 1990. godine odlučuje da se u potpunosti posveti isključivo slikarstvu, a već naredne godine biva primljen u ULUS (Udruženje likovnih umetnika Srbije). Za života je imao više od 50 grupnih izložbi, od koji se izdvajaju „Balkanski istočnici srpskog slikarstva 20. veka“ u Muzeju savremene umetnosti, zatim „Majstori precizne figuracije – 14 magičnih“ u galeriji „City“ u organizaciji Dragoša Kalajića i 12 samostalnih izložbi, od kojih se po uspešnosti i posećenosti izdvajaju izložbe u galeriji Kolarčeve zadužbine i galeriji O3ONE.

Svrstan je u knjigu „Stvarnost umetnosti – uvod u studije realizma“ (2008.), o estetici realizma, renomiranog istoričara umetnosti i likovnog kritičara Dejana Ðorića. Za svoj rad je višestruko nagrađivan prestižnim strukovnim priznanjima. Dobrica Maksimović preminuo je 2011. godine.

I.St.R.