Na današnji dan poginuo narodni heroj Miloje Zakić

Na današnji dan ’42. u borbi sa kolaboracionistima poginuo je narodni heroj Miloje Zakić. U krugu Korporacije „Trayal“ pod bistu Miloja Zakića, na 81. godišnjicu njegove herojske pogibije, vence položile delegacije Gradskog odbora SUBNOR Kruševca, na čelu sa predsednikom Bojanom Tomićem, i Udruženja građana „Slobodište“.

Miloje Zakić rođen je 17. jula 1912. godine u selu Mudrakovac, kod Kruševca. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. Odrastao je u rodnom selu, gde je završio osnovnu školu. Potom je upisao Vojnu zanatsku školu zavoda „Obilićevo“ kod Kruševca. Tokom školovanja nije se mirio sa nehumanim postupcima školske uprave prema pitomcima, pa je zbog toga javno protestovao. Ovo mu je podiglo ugled među pitomcima škole, ali i navuklo mržnju nastavnika.

Kasnije se uključio u omladinski revolucionarni pokret i postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Kako se bližio kraj njegovog školovanja, tako je postajao sve aktivniji u revolucionarnom pokretu. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1935. godine. Iste godine je maturirao i zaposlio se u vojnom zavodu „Obilićevo“.

Na poslu je širio političku delatnost među radnicima zavoda, zbog čega je bio uhapšen i odveden u kragujevački zatvor. Posle višednevnog batinjana i zlostavljana, bio je prebačen u istražni zatvor na Adi Ciganliji. Pred policijom se dobro držao i poricao sve optužbe, zbog čega je usled nedostaka dokaza 7. novembra 1937. godine bio pušten na slobodu.

Iako ga je policija oslobodila, usled nedostaka dokaza, dobio je otkaz u vojnom zavodu. Posle dužeg traganja za poslom, uspeo je da se zaposli kao kasir u najvećem hotelu u Kruševcu. Marta 1939. godine u Kruševcu je učestvovao u antifašističkim demonstracijama protiv agresije na Čehoslovačku. Tada je govorio demonstrantima u centru grada, ali je zbog ovoga dobio otkaz na poslu. Ponovo je bio u potrazi za poslom, kako bih izdržavao četvoročlanu porodicu.

Odlazio je u rudnik Trepču, a zatim u rudnik Brđani, kod Čačka. Tu je radio samo nekoliko dana i opet dobio otkaz, jer su ga policijski agenti svuda pratili i onemogućavali mu da se zaposli. Potom je otišao u Beograd, gde se zaposlio kao laborant u hemijskoj laboratoriji Tehničkog fakulteta. Ovde se povezao sa studentima koji su učestvovali u revolucionarnom pokretu.

Aprila 1941. godine kada je izvršen napad na Jugoslaviju, prijavio se da brani zemlju, ali se njegova jedinica ubrzo raspala. Uspeo je da pobegne iz zarobljeništva i da se vrati u Kruševac, gde se odmah uključio u rad partijske organizacije. Aktivno je radio na pripremama za oružani ustanak i na formiranju partizanskih jedinica. Kada je 22. jula 1941. godine u blizini Kruševca, formiran je Rasinski partizanski odred, Miloje je na predlog Okružnog komiteta KPJ za Kruševac bio imenovan za komandanta odreda.

Pod njegovim neposrednom komandom, jedna desetina Odreda je 1. avgusta, uspela da poruši železničku prugu Niš—Stalać, kod sela Braljine, čime je dva dana prekinut železnički saobraćaj. Potom je Odred vodio nove borbe – napad na žandarmerijsku stanicu u Dedini, 28. avgusta i Velikom Šiljegovcu, 30. avgusta, pa ponovo napadi na komunikacije. Potom je Odred vodio akcije na području Toplice. U svim okršajima Rasinskog odreda Miloje je bio u prvom borbenom stroju i svojim ličnim primerom je ulivao poverenje borcima.

Odred je vremenom stalno jačao, a krajem 1941. godine je prešao na teren Toplice, gde je sarađivao sa Topličkim partizanskim odredom. Partizani su oslobodili Kuršumliju 15/16. februara 1942. godine. Odbijajući četnički protivnapad, 23. februara 1942. godine, zahvaćen mitraljeskim rafalom, Miloje je bio teško ranjen. Nepokretnog, četnici su ga izboli bajonetima i njegovo telo odvukli u nepoznatom pravcu.

Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije proglašen je za narodnog heroja 20. decembra 1951. godine.

Ime Miloja Zakića danas nosi jedna osnovna škola u Kuršumliji, a nosila ga je i današnja korporacija „Trajal“ (prethodno vojni zavod „Obilićevo“, u kojem je Zakić radio). Što zvanično što kolokvijalno, pneumatici ovog proizvođača su pored „Trajal“ i „Obilićevo“ nazivani i „Zakićevo“.