Sa Konferencije „Lokalne zajednice protiv rodno zasnovanog nasilja prema ženama“

Implementacija Istanbulske konvencije – iskustva u regionu

Razmena iskustava u oblasti zaštite od nasilja prema ženama i u porodici, izazovi sa kojima se akteri i akterke u lokalnim zajednicama susreću u realizaciji sporazuma o sprečavanju i zaštiti od ove vrste nasilja, nova zakonska rešenja i pravci preventivnog delovanja, bile su teme Konferencije koju je organizovalo Udruženje žena Peščanik, u saradnji sa Mrežom “@ene protiv nasilja” i Mrežom žena Rasinskog okruga i uz podršku Fonda Ujedinjenih nacija za eliminisanje nasilja prema ženama

U razgovorima, vođenim u okviru tri panel diskusije, učestvovale su predstavnice ženskih grupa iz Srbije, Crne Gore i Bosne i Hercegovine, nezavisnih državna tela i Koodinacionog telo za rodnu ravnopravnost i predstavnici/e lokalnih uprava i istitucija: tužilaštava, centara za socijalni rad, policije i zdravstvenih ustanova iz gradova u okrugu.

Otvarajući konferenciju, Snežana Jakovljević, predsednica Udruženja Peščanik skrenula je pažnju da sve dok se nasilju prema ženama prilazi kao pitanju socijalne politike, a ne kao korpusu ženskih ljudskih prava, neće biti stvarnog razumevanja uzroka niti pravog odgovora na nasilje. Kao posebne izazove savremenog trenutka navela je i porast nacionalizma, rasizma, te svojevrsnu repatrijarhalizaciju društvenih odnosa.

Panel o multisektorskom pristupu u sprečavanju nasislja prema ženama vodila je Nevena Petrušić, profesorka pravnog fakulteta u Nišu i prva poverenica za ravnopravnost u Srbiji. Ona je naglasila značaj nedavno usvojenog Zakona o suzbijanju nasilja u porodici, kao i izmena i dopuna Krivičnog zakonika, ali i potrebi stalnog rada na edukaciji onih koji ove zakone treba da primenjuju.

Borjana Peruničić, načelnica odeljenja za rodnu ravnopravnost u Stručnoj službi Zaštitnika građana predstavila je rezultate istraživanja koje je ovo nezavisno telo sprovelo u oblasti primene multisektorskog pristupa u zaštiti od rodno zasnovanog nasilja, a Radmila Žigić, predstavnica Organizacije žena Lara iz Bijeljina govorila je o zakonskim rešenjima i praksi u BIH.

Primer dobre prakse u radu multisektorskog tima u Vranju, prenele/i su Suzana Antić Ristić, predstavnica Odbora za ljudska prava Vranje, Marija Janićijević, sutkinja Osnovnog suda i komandir policije Saša Stamenković.

Specijalizovane usluge za žene sa iskustvom nasilja bile su tema drugog panela na kome su o iskustvima u radu na SOS telefonu, te pristupu specijalizovanim uslugama žena iz višestruko marginalizovanih grupa govorile Veronika Mitro iz Organizacije …Iz kruga Vojvodina i Jasna Pantić iz Udruženje Roma i Romkinja Novi Bečej. Nada Koprivica, SOS Nikšić, prenela je iskustva u osnivanju i radu nacionalne SOS linije za podršku ženama sa iskustvom nasilja u Crnoj Gori, a Danijela Pešić iz Autonomnog ženskog centra u Beogradu predstavila je rezultate istraživanja postupanja institucija u slučajevima nasilja sprovedenog u pet opština u Srbiji.

O prevenciji nasilja prema ženama i ulozi medija govorile su Nadežda Budimović, novinarka lista Grad iz Kruševca i Sanja Pavlović iz Autonomnog ženskog centra koja je podsetila na trogodišnju kampanju “Potpisujem”, a potom predstavila novo izdanje Vodiča za novinare i novinarke.

LJiljana Lončar, predstavnica Koordinacionog tela za rodnu ravnopravnost Vlade Srbije predstavila rad ovog tela i kampanje koje se vode na nacionalnom nivou i naglasila značaj povezivanja institucija i civilnog sektora, a predstavnice Peščanika, Snežana Jakovljević i Slavica Stanojlović Urošević predstavile su nedavno formalizovanu Mrežu žena Rasinskog okruga i iskustva u radu na terenu, sa ženama iz udaljenih seoskih sredina.

Među usvojenim zaključcima Konferencije su da je neophodno dodatno raditi na implementaciji donetih zakona, povećati ukupno znanje zajednice o nasilju prema ženama, te jačati sistem lične odgovornosti u sistemu zaštite od nasilja u porodici i saradnju među različitim akterima, kroz definisanje pristupa, procedura, relacija, pravila i uloga.

Takođe, neophodno je raditi na smanjenju diskrimincije žena i svih marginalizovanih grupa, te insistirati da u javnim politikama i nastupima žene budu prepoznate kao najčešće žrtve porodičnog nasilja.

Neophodno je obezbediti i stabilne izvore finansiranja specijalizovanih usluga za žene koje su preživele nasilje i prepoznati važnost njihove uloge, te raditi na prevenciji nasilja u partnerskim odnosima i u porodici, i to u u medijima i u javnosti kroz smanjenje stereotipa o rodnim ulogama, i u školama od najranijeg uzrasta, kroz uvođenje nastavnog programa o nasilju prema ženama kao društvenom fenomenu, njegovim uzrocima i posledicama i kroz obrazovanje za toleranciju, ravnopravnost, jednake mogućnosti i mir.