Na današnji dan: Rođen heroj Veljko Radenović

Veljko Radenović rođen je u Brežaniku kod Peći 17. maja 1955. godine, a preminuo u Kruševcu 29. septembra 2012. godine. Bio je potpukovnik Policije Srbije, komandant Posebnih jedinica policije u Prizrenu tokom rata na Kosovu i Metohiji. Poznat je po učešću u operaciji oslobođenja Orahovca od terorističke Oslobodilačke vojske Kosova u julu 1998. U narodu je postao poznat kao „Đeneral”, iako je imao samo čin potpukovnika

Njegova porodica vodi poreklo iz crnogorskog sela Meteh kod Plava, a u Metohiju se doselila posle Drugog svetskog rata. Milicijsku školu je završio u Sremskoj Kamenici, a do 1992. bio je načelnik policijske stanice u selu Sredska kod Prizrena. Od februara 1992. bio je komandant Specijalne jedinice MUP SR Jugoslavije, a učestvovao je u ratu u Bosni i Hercegovini na rejonu Višegrad—Foča—Goražde. Početkom septembra 1995. prebačen je u Slavoniju i Baranju na granici sa Hrvatskom, gde je ostao do potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma. Među kolegama i podređenima, Radenović je postapo poznat po borbenom pokliču „Za mnom, braćo!”.

Tokom sukoba na Kosovu i Metohiji komandovao je Posebnom jedinicom policije u Prizrenu sve do povlačenja vojske i policije u junu 1999. godine. Proslavio se kao komandant srpskih jedinica koje su od 17. do 20. jula 1998. učestvovale u borbama za Orahovac, koji je zauzeo OVK: Albanci su napali Orahovac i susedna sela, zauzeli grad i napravili koridor između snaga OVK u Drenici i albanskih pograničnih oblasti. U napadu je ubijeno oko 60 pripadnika OVK, dva policajca i pet srpskih civila; kidnapovano je 100 ljudi (od toga je 35 oslobođena, 47 ubijeno i sahranjeno u masovnim grobnicama, dok se preostalih 18 vodi kao nestalo).

Video link: https://www.youtube.com/watch?v=zTgTxDO9cDo

Albanci su nekoliko dana držali Orahovčane kao taoce. Radenovićevim naporima grad je oslobođen, a albanski teroristi su uništeni. Njegov odred se tri dana probijao kroz Orahovac preko sela Zrze i Bele Crkve, zaobilazeći snage OVK na ulazu u Orahovac, ušavši u grad s druge strane i primoravajući teroriste na povlačenje. Vođstvo OVK posle borbi u Orahovcu je čak raspisalo nagradu za Radenovićevu smrt u iznosu od 500.000 nemačkih maraka. Pored toga, Radenović je učestvovao u operacijama oslobađanja meštana sela Bratotin i Ratkovac koji su bili taoci 12. maja 1998. (evakuisano je više od 50 ljudi), kao i u Maršu mira u decembru 1998, koji se završen u selu Dragobilje.

Kolege i civili su Radenovića visoko cenili kao komandanta jedinice i kao čoveka. Sam Radenović je jednom izbegao smrt nakon što je nepoznati snajperista, gađajući ga u glavu, pogodio kapu. Potpukovnik je rekao da je osetio snažan udarac, kao da je udaren metalnom cevi u glavu, a kapu sa rupom od metka je čuvao kod kuće kao talisman.

Radenović je dvadeset godina patio od šećerne bolesti: u borbi je uvek sa sobom nosio zalihe insulina i čokolade. U poslednjih sedam godina njegovog života, njegovo stanje se značajno pogoršalo: zbog komplikacija, Radenoviću je amputirana noga. Preminuo je 29. septembra 2012. godine u Kruševcu. Sahranjen je na Novom groblju u Kruševcu, bez ikakvih državnih počasti.

Spomenik generalu Radenoviću autora Tome Komatine iz Kraljeva, otkriven je 24. marta 2022. u Kruševcu.

Nasleđe:

Muzičar Gavrilo Kujundžić iz Orahovca, koji je upoznao Radenovića 1970-ih, a takođe i očevidac borbe za Orahovac i okolna sela 1998, posvetio mu je pesmu „Đenerale, đenerale”, zahvaljujući kojoj je potpukovniku Radenoviću dodeljen nadimak „Đeneral”.