Milošu Petroviću uručena nagrada “Čedomir Mirković”

Čitaonica kruševačke biblioteke bila je stecište zavičajnih književnih stvaralaca a povod njihovog okupljanja bila je dodela novoustanovljene nagrade Udruženja književnika Srbije „Čedomir Mirković“ zavičajnom stvaraocu, književnom kritičaru Milošu Petroviću. U programu su pored laureata Miloša Petrovića učestovali i književni kritičari Radomir Andrić i Marko Nedić

V.d. direktora Biblioteke mr Snežana Nenezić je pozdravila publiku i predstavila goste a izlaganja književnih kritičara Radomira Andrića i Marka Nedića bila su detaljna obrazloženja motiva žirija da Miloš Petrović bude prvi dobitnik nagrade  koja nosi ime uglednog kritičara Čedomira Mirkovića.

U obrazloženju se kaže da se Miloš Petrović književnom kritikom bavi gotovo šest decenija. Prvu knjigu – „Čitajući posle Skerlića“, objavio je 1967. godine a prve kritičke tekstove desetak godina ranije.

Izuzetnu pažnju naše književne i kulturne javnosti izaziva ne samo njegov ukupni doprinos srpskoj književnoj kritici druge polovine XX  i prvih godina ovog veka, nego i dužina i postojanost njegovog bavljenja tom važnom književnom delatnošću.

Decenijskom i predanom posvećenošću književnoj kritici gotovo bez premca u našoj sredini, doslednim i dugogodišnjim uređivanjem časopisa „Bagdala” i drugim aktivnostima književne prirode, između ostalog u Udruženju književnika Srbije, u književnoj manifestaciji „Savremena srpska proza” u Trsteniku, u Kruševačkoj filozofsko-književnoj školi, u uredništvu časopisa „Zamak kulture” u Vrnjačkoj Banji, u različitim književnim žirijima, on je obezbedio vrlo prepoznatljivo mesto u sadašnjoj i budućoj slici naše savremene kulture i književnosti.

Raspon njegovih kritičarskih interesovanja prostire se od najstarijih vremena naše književnosti, od Despota Stefana Lazarevića i Monahinje Jefimije, do naših dana, ali ipak sa znatnom prevagom na književnosti XX veka. U prvoj fazi kritičkog rada najviše se posvećivao pesnicima i prozaistima s početka veka o kojima je kritičke sudove davao i Jovan Skerlić, ali bez kritičarske isključivosti koja je ponekad bila svojstvena autoru „Istorije nove srpske književnosti” i mnogih kritičkih osvrta o tadašnjim srpskim piscima.

Najveći i najvažniji deo kritičarske aktivnosti Miloša Petrovića odnosi se na tumačenje novih knjiga pisaca koji su se u srpskoj književnosti afirmisali u drugoj polovini XX veka i koji su dali veliki doprinos njenom razvoju i uzletu u tom vremenu.

Dobitnik Nagrade publici se obratio slovom o Čedomiru Mirkoviću, istaknutom književnom pregaocu – kritičaru, esejisti i pripovedaču, čije delo je okarakterisao kao „golemu građevinu“.